The Art of Living Together

Auteur: Alexander Fontanilla  – Ballesteros        –        Januari 2026

Deseamos que el nuevo año nos encuentre
conscientes de lo que somos y de lo que compartimos:
historias que nos preceden, lenguajes que nos habitan,
presencias diversas que han aprendido a convivir en el mismo aire,
formas valiosas de cuidar la vida
que siguen latiendo en la memoria del mundo.

Al comenzar este nuevo año, reconocemos nuestras herencias
como saberes vivos:
saberes que se transforman cuando se encuentran,
que crecen en el diálogo
y se enriquecen cuando aprenden a mirarse
sin miedo y sin prisa.

Que la diferencia no se vuelva frontera,
sino puente.
Que encuentre su lugar como una mesa abierta
donde puedan encontrarse miradas distintas
sin necesidad de parecerse.

Que preguntar vuelva a ser un gesto noble
y escuchar, una forma profunda de acercarnos.
Entendiendo que comprender no siempre es coincidir,
pero siempre es cuidar.

Deseamos un tiempo en el que la sabiduría se haga visible
en lo cotidiano:
en cómo hablamos cuando las palabras importan,
en cómo decidimos cuando hay más de una perspectiva,
en cómo damos espacio a otras maneras de ver el mundo
hasta sentirlas parte
de lo que construimos juntos.

Que 2026 nos invite a seguir practicando el arte de convivir:
fortalecer el diálogo cuando es sencillo
y también cuando cuesta,
cuidar los vínculos cuando se tensan,
elegir el encuentro como base
de una ciudadanía compartida.

Y que, al avanzar este año,
podamos reconocernos no solo por lo que soñamos,
sino por lo que fuimos capaces de sostener juntos:
un mundo más habitable,
más justo,
más humano.

We hope the new year finds us
aware of who we are and what we share:
the histories that came before us, the languages that live within us,
diverse presences that have learned to coexist in the same air,
meaningful ways of caring for life
that continue to pulse in the world’s memory.

As this new year begins, we acknowledge our inheritances
as living forms of knowledge:
knowledge that transforms when it encounters others,
that grows through dialogue,
and is enriched when it learns to look back at itself
without fear and without haste.

May difference not become a border,
but a bridge.
May it find its place as an open table
where different ways of seeing can meet
without the need to resemble one another.

May asking questions once again be a noble gesture,
and listening, a profound way of drawing closer.
Understanding that to comprehend is not always to agree,
but it is always an act of care.

We hope for a time when wisdom becomes visible
in everyday life:
in how we speak when words matter,
in how we decide when more than one perspective is present,
in how we make room for other ways of seeing the world
until they, too, feel part
of what we are building together.

May 2026 invite us to keep practicing
the art of living together:
strengthening dialogue when it is easy
and also when it is difficult,
caring for relationships when they are strained,
choosing encounter as the foundation
of a shared citizenship.

And as this year unfolds,
may we recognize ourselves not only by what we dream,
but by what we were able to sustain together:
a world more livable,
more just,
more human.

Wij hopen dat het nieuwe jaar ons aantreft
bewust van wie wij zijn en van wat wij delen:
de geschiedenissen die ons zijn voorafgegaan,
de talen die in ons leven,
uiteenlopende aanwezigheid die heeft leren samenleven in dezelfde lucht,
waardevolle manieren om zorg te dragen voor het leven
die blijven kloppen in het geheugen van de wereld.

Aan het begin van dit nieuwe jaar erkennen wij onze erfenissen
als levende vormen van kennis:
kennis die verandert wanneer zij elkaar ontmoet,
die groeit door dialoog
en zich verdiept wanneer zij leert zichzelf te beschouwen
zonder angst en zonder haast.

Moge verschil geen grens worden,
maar een brug.
Moge het zijn plaats vinden als een open tafel
waar verschillende blikken elkaar kunnen ontmoeten
zonder de noodzaak om op elkaar te lijken.

Moge vragen stellen opnieuw een nobel gebaar zijn
en luisteren een diepe manier om naderbij te komen.
In het besef dat begrijpen niet altijd samenvallen betekent,
maar altijd zorg dragen.

Wij wensen een tijd waarin wijsheid zichtbaar wordt
in het alledaagse:
in hoe wij spreken wanneer woorden ertoe doen,
in hoe wij beslissen wanneer er meer dan één perspectief is,
in hoe wij ruimte geven aan andere manieren
om naar de wereld te kijken,
tot zij zich deel voelen
van wat wij samen opbouwen.

Moge 2026 ons uitnodigen
om de kunst van samenleven te blijven beoefenen:
de dialoog versterken wanneer het vanzelf gaat
en ook wanneer het moeite kost,
relaties koesteren wanneer zij onder spanning staan,
ontmoeting kiezen als fundament
van een gedeeld burgerschap.

En moge wij, terwijl dit jaar zich ontvouwt,
onszelf herkennen niet alleen in wat wij dromen,
maar in wat wij samen wisten te dragen:
een leefbaardere wereld,
rechtvaardiger,
menselijker.